Als ik even achterom kijk, merk ik dat we in de voorbije tien jaar over zes van de platen van deze Australische singer songwriter schreven en dat die recensies steevast gunstig waren. Meer zelfs, naarmate de jaren vorderden, werden de recensies lovender, of het nu over solowerk van Mark Lucas ging, dan wel over werk met zijn “vaste” band The Deadsetters. Als Mark dan vandaag komt aanzetten met een overzichtsplaat, waarop hij teruggaat tot 1996, dan kunnen we daar alleen maar blij om zijn en tegelijk zorgt het voor wat frustratie: de helft van de twintig songs kennen we en hebben we in huis, de eerste acht komen uit platen, die we nooit zagen of hoorden en wie ons een beetje kent, weet dat zoiets genoeg is om er achteraan te gaan.

Twintig songs dus, waarvan twee nooit eerder verschenen: de titelsong en afsluiter, een home demo, getiteld “The Onion Song”, zo goed als netjes chronologisch gerangschikt en dus openend met “Another Town Down The Road”, dat op “Bootheels of Desire” stond, een plaat van The Parwills, de band waar Mark in 1996 in speelde. Uit “Jukebox Jury” van 1999 komt “Rosie”, en uit “Ghost of Lost Creek” van 2001 werden, naast de titeltrack ook “Walk in Beauty” en “Between The Ditches” weerhouden. De vorige twee vermelde platen stonden op naam van Mark alleen, terwijl de volgende episode uit een Deadsetters-plaat geplukt is. Die hette “White Man Soul” en de drie songs eruit zijn “Monster’s Ball”, “Canal Road” en “”Dryland Sea”.

Vanaf “Sisters of Mercy”, uit “Sideshow Alley” zitten we op bekend terrein en zouden we eigenlijk kunnen volstaan met te verwijzen naar onze archiefpagina’s? Dat gaan we echter niet doen, omdat het ons opviel, dat deze compilatie nogal veel titels bevat, waar wij destijds uitdrukkelijk melding van maakten als “te beluisteren bij wijzen van kennismaking”. Niet dat we veel pretentie hebben, maar het is wel fijn, als de artiest zelf, bij het samenstellen van een overzichtsalbum, een aantal dingen weerhoudt, die je zelf ook zou gekozen hebben.

Mark wilde kennelijk nogal wat aandacht voor zijn countrykant, waar allerminst iets verkeerd mee is, al ben ik erg blij dat ook zijn Townes-kant aandacht krijgt, net als zijn Fred Eaglesmith of Steve Earle-facet: dat zijn allemaal illustraties van zijn veelzijdigheid als liedjesschrijver -alles op deze plaat is van zijn hand- en van zijn vaardigheid als observator van De Mens. De zoekende mens, die eigenlijk in alle omstandigheden maar één ding wil: gelukkig zijn. Daartoe voert Mark steevast figuren op, die zich in een ietwat van dat doel afwijkende situatie bevinden en hij weet telkens haarfijn te formuleren hoe dat voelt en welke stappen de figuren zouden moeten zetten om uit hun situatie te geraken.

Echt klasse, zeker als je vaststelt dat hij ook niet te beroerd is om zijn boodschap te verpakken in op het eerste gezicht of gehoor oersimpele melodieën en akkoordenreeksen. Dat is de hele kunst: moeilijke dingen eenvoudig laten klinken en de selectie die Lucas zelf maakte uit zijn verzameld werk doet wat elke goeie compilatie doet: de luisteraar op zoek doen gaan naar meer. Ik ben er vrij gerust in: net als al de keren dat we een full-CD van de man mochten bespreken, was de balans positief. Dat is ze ook voor deze plaat en wat overblijft, de zoektocht naar het oudere werk, belooft alvast boeiend te worden. Wie minder naar volledigheid streeft, kan met deze overzichtsplaat 20 songs en 75 minuten overheerlijke rootsmuziek van Down Under in huis halen…Ikzelf twijfel niet meer…

(Dani Heyvaert)